Δεν έχει σημασία πού πάμε. Σημασία έχει ότι φεύγουμε.
Από τη βαρεμάρα. Την πίεση. Τον θόρυβο. Τη ΔΕΗ.
Μες στο βανάκι δεν έχει πρόγραμμα. Δεν έχει σχέδιο.
Έχει φραπέ στο θερμός, σάντουιτς τυλιγμένα με αλουμινόχαρτο και αέρα ελευθερίας από τα ανοιχτά παράθυρα.
Κάθε στάση και ιστορία.
Κάθε λάθος στροφή, νέος προορισμός.
Κάθε βράδυ, ένα παγκάκι, ένα αστέρι και το βανάκι παρκαρισμένο στραβά αλλά περήφανα.
Αυτό δεν είναι μεταφορικό μέσο. Είναι φιλοσοφία.
Αν φοράς αυτό το μπλουζάκι, είσαι ένας απ’ τους δικούς μας.
Των “φύγαμε”, των “δεν πειράζει”, των “πάμε να δούμε τι παίζει εκεί πέρα”.
Οπότε φόρα το.
Βάλε μπροστά.
Πίεσε λίγο τον συμπλέκτη γιατί είναι δύστροπος.
Και… ΦΥΓΑΜΕ.